Vojaĝo kun Espero

Liu Haitao

Recenzeto pri Boris KOLKER: Vojaĝo en Esperanto-lando：Perfektiga kurso de Esperanto kaj Gvidlibro pri la Esperanta kulturo. UEA, Rotterdam, 2002. 279 p.

 3-a eldono reviziita. Rotterdam: UEA, 2005. 280 p. ISBN 92-9017-088-3.

La maniero de naskiĝo de Esperanto estas malsama al aliaj lingvoj por la homaro, tamen se oni konsideras ke lingvo ĉefe funckias kiel komunikilo, Esperanto jam estas normala lingvo. Tie ĉi la vorto ‘normala’ enhavas du signifojn: lingvisto povas kaj devas studi ĉi tiun lingvon laŭ kutimaj metodoj kaj teorioj kiel ili estas uzataj por aliaj lingvoj; la instruado de Esperanto ankaŭ devas uzi kutiman metodikon en lingva instruado. Hodiaŭ pli kaj pli multaj lingvistoj ekstudas serioze la probelmon de planlingvo, jam ekzistas kelkaj altkvalitaj studoj pri interlingvistiko kaj esperantologio, eĉ laŭ normalaj akademiaj normoj. En la historio de Esperanto, oni kreis ankaŭ kelkajn instru-metodojn por Esperanto, ekz-e: la konatan Cseh-metodon, kiu efike funkcias ĝisnune. Tamen, oni devas agnoski ke la instru-materialoj de Esperanto ege malprogresas kompare kun tiuj de etnaj lingvoj. Oni certe jam konscias la problemon, ĉar ni ne malfacile trovas en interreto kelkajn kursojn bazitajn sur moderna tekniko; tio estas laŭdinda. Bedaŭrinde, nur interreto kaj moderna tekniko ne sufiĉas. En la instruado kaj lernado de la lingvo, tradicie paperaj materialoj ankoraŭ ludas/os la gravan rolon. La lernanto de lingvo tre bonvenigas la lernolibron belan laŭ enhavo kaj formo.

La lernado de lingvo ne estas nur enmemorigi vortojn kaj regulojn de gramatiko; la lernanto devas ankaŭ konigi al si la kulturon enradikigitan en la lingvo. Esperanto estas la sola el ĉirkaŭ 1000 planlingvaj projektoj lingvo naskiĝinta. La evoluado dum pli ol 110 jaroj donis al Esperanto apartan internacian kulturon, kiu vivas en la koroj de preskaŭ ĉiuj Esperanto-parolantoj, kion devas kompreni la lernantoj. Kompreneble, oni povas akiri tiujn ĉi kulturerojn el la historio kaj literaturo pri Esperanto, el kontaktoj kun aliaj spertaj parolantoj de la lingvo. Evidente, se oni povas kunligi la lernadon de lingvo kun disvastigo de ĉi tiu aparta kulturo, la atingotaj rezultoj devas esti pli bonaj. Per ĉi-forma lernolibro, la lernanto ne nur povas lerni la strukturon de la lingvo, sed ankaŭ povas senti la apartan kulturon ligitan kun la lingvo.

Nun finfine ni havas la longe atenditan lernolibron, dank’al Boris Kolker, kiu alportas al ni la elstaran libron “Vojaĝo en Esperanto-lando”. Se ni laŭvorte tradukas la titolon en la ĉinan kaj redonas la originalan signifon de Esperanto en la Unua libro, ni havas la titolon de ĉi tiu recenzeto “Vojaĝo kun espero”. La subtitolo de la libro-“Perfektiga kurso de Esperanto kaj Gvidlibro pri la Esperanta kulturo” ankaŭ klare montras ke tiu ĉi libro ne estas nur lernolibro de Esperanto, sed ankaŭ gvidilo pri Esperanta kulturo.

La aŭtoro de la lernolibro saĝe ligas la 26 lecionojn en integran tutaĵon per kluba taglibro, kiu estas unu el apartaj kulturaj formoj en Esperantio, por plenumi la celitajn taskojn:

• Profundigi vian konon de Esperanto ĝis tia grado, ke vi povos ne nur libere legi ajnan libron, sed ankaŭ verki bonstile;

• Enkonduki vin en la Esperanto-literaturon kaj pli vaste – en la Esperanto-kulturon;

• Prezenti al vi la laboron de modela Esperanto-klubo;

• Pliriĉigi viajn ĝeneralajn konojn.

La recenzita verko enhavas 279 paĝojn. Ĉiu leciono ampleksas ĉirkaŭ 10 paĝojn, kiu estas dividita en 6 partojn. Ĉiulecione vi povas legi elektitajn fragmentojn de novelo, poezio kaj prozo pri Esperanto kulturo, preskaŭ ĉiuj estas originale verkitaj en Esperanto. Vasta temo kaj bela stilo estas komunaĵo de la elektita teksto. Per la lernado de ĉiuj tiuj modelaĵoj, la leganto ne nur akiras la altan legokapablecon, sed ankaŭ povas senti la belecon de la lingvo; tio helpos al la altigo de verkokapableco. Klaku tie por trovi kiaj diamantoj estas en la libro.

 En ĉiu leciono estas parto titolita ‘Komentaro’. Kvankam tiu ĉi parto forme estas nur komentoj de la aŭtoro, por ke la leganto povu bone kompreni la tekston, enhave ĝi rajtas esti konsiderata kiel malgranda enciklopedio pri Esperanto. Mencindas, ke por ĉiuj nomoj de homoj notitaj, la aŭtoro markas la prononcon en Esperanto. Tio vere estas ege utila, ĉar oni ofte ne klare konas kiel precize prononci la nomon fremdlingvan.

En la parto ‘Lingva Praktiko’, la aŭtoro listigas la demandojn ordigitajn laŭ la teksto, kiuj estas utilaj por testi ĉu vi vere komprenas la tekston. Tiuj ĉi demandoj estas ankaŭ tre helpas al tiuj, kiuj volas trapasi la intenaciajn ekzamenojn de Esperanto.

Alia elstaraĵo de la libro estas tio